~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.........................Διαδικτυακή περιοδική έκδοση για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας * με ειδήσεις * άρθρα * υπεύθ. σύνταξης: Πάνος Σ. Αϊβαλής *
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

email:kepeme@gmail.com
_____________________________________________________________________________________________________________________

«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε

~~~

...................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

........................................................."Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Αιματοβαμμένες πένες στο κυνήγι της είδησης


«Στόχος» οι εκπρόσωποι του Τύπου εδώ και 60 χρόνια

Χιλιάδες δημοσιογράφοι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο στο κυνήγι της είδησης και της ενημέρωσης, αποδεικνύοντας πως η δημοσιογραφία είναι ένα λειτούργημα για την άσκηση του οποίου απαιτείται θάρρος και αυτοθυσία.

Ο «κύκλος αίματος» για τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα άνοιξε πριν από 60 χρόνια, με τις εν ψυχρώ δολοφονίες εκπροσώπων του Τύπου από τα χρόνια του εμφυλίου έως σήμερα, με τη στυγερή εκτέλεση ενός ρεπόρτερ, του Σωκράτη Γκιόλια.

Κώστας Βιδάλης
Στις 17 Οκτωβρίου του 1945, μεσούντος του εμφυλίου πολέμου, δολοφονείται ο Κώστας Βιδάλης, ο πολιτικός συντάκτης του «Ριζοσπάστη». Ο δημοσιογράφος είχε αποφασίσει να κάνει οδοιπορικό στη Θεσσαλία προκειμένου να καταγράψει τις φρικαλεότητες του «εθνικού στρατού» που κατέφθαναν στα δημοσιογραφικά γραφεία της εποχής. Ο Κώστας Βιδάλης δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του.

Τζορτζ Πολκ
Στις 16 Μαΐου του 1948, το πτώμα του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ, απεσταλμένου του ειδησεογραφικού δικτύου CBS, εντοπίζεται να επιπλέει στα νερά του Θερμαϊκού. Το άψυχο σώμα είναι δεμένο χειροπόδαρα.
Ο Τζορτζ Πολκ είχε μεταβεί στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να κάνει ρεπορτάζ για την κατασπατάληση των χρημάτων της αμερικανικής βοήθειας, από μαυραγορίτες, στελέχη της Χωροφυλακής καθώς και χαμηλόβαθμους αμερικανούς αξιωματούχους.
Τρεις μήνες αργότερα, η Χωροφυλακή συλλαμβάνει τον δημοσιογράφο της εφημερίδας «Μακεδονία» Γρηγόρη Στακτόπουλο ως φυσικό αυτουργό της δολοφονίας του Πολκ.

Τζώρτζης Αθανασιάδης
Στις 19 Μαρτίου του 1983, δολοφονείται στο γραφείο του ο εκδότης της εφημερίδας «Βραδυνή» Τζώρτζης Αθανασιάδης. Την ευθύνη αναλαμβάνει η «Οργάνωση Αντιστρατιωτική Πάλη», ωστόσο με προκηρύξεις την επόμενη ημέρα σε δύο εφημερίδες η «Αντιστρατιωτική Πάλη» καταγγέλλει ως «προβοκάτσια» την ανάληψη ευθύνης. Έως σήμερα, η δολοφονία Αθανασιάδη αποτελεί ένα άλυτο μυστήριο.

Νίκος Μομφεράτος
Στις 21 Φεβρουαρίου 1985, μέλη της 17Ν στήνουν καρτέρι θανάτου στον εκδότη της εφημερίδας «Απογευματινή», Νίκο Μομφεράτο, στη γωνία Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ, στο Κολωνάκι. Από τις σφαίρες πέφτει νεκρός και ο οδηγός του Γιώργος Ρουσέτης.

Παύλος Μπακογιάννης
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, ο Παύλος Μπακογιάννης δολοφονείται από τη 17Ν στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου, στην Αθήνα, όπου στεγάζεται το γραφείο του. Η δολοφονία του πολιτικού και δημοσιογράφου με την γοητευτική προσωπικότητα συγκλονίζει την κοινή γνώμη.
Ακόμα και έπειτα από την σύλληψη των μελών της 17Ν, τα κίνητρα και οι συνθήκες της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη δεν έχουν ξεκαθαριστεί επαρκώς.

Σωκράτης Γκιόλιας
Τα ξημερώματα της 19ης Ιουλίου 2010, ο Σωκράτης Γκιόλιας πέφτει νεκρός από τις σφαίρες αγνώστων, μπροστά από την είσοδο της πολυκατοικίας όπου διέμενε με την σύζυγο και το δίχρονο παιδί τους.
Τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για την εν ψυχρώ δολοφονία του δημοσιογράφου ανήκουν στην οργάνωση «Σέχτα Επαναστατών», ωστόσο οι Αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο της σύνδεσης της τρομοκρατικής οργάνωσης με κύκλους του κοινού εγκλήματος.

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Τα ΜΜΕ και η κοινωνική εικόνα της ψυχικής ασθένειας


Τα ΜΜΕ έχουν πολύ εύστοχα χαρακτηριστεί ως «καθρέφτης» της σύγχρονης κοινωνίας και το περιεχόμενο των μηνυμάτων τους αντανακλά συνήθως τις πεποιθήσεις και τις στάσεις της κοινής γνώμης. Ωστόσο, η καθημερινή εμπειρία επιβεβαιώνει ότι ο καθρέφτης αυτός συχνά γίνεται παραμορφωτικός καθώς τα ΜΜΕ δεν αποδίδουν μόνο το προϊόν εργασίας του δημοσιογράφου.
Άρθρο της Μαρίνας Οικονόμου, Επίκουρης Καθηγήτριας Ψυχιατρικής
Η ανάγκη εμπορικότητας της είδησης και ο ανταγωνισμός βάσει των μετρήσεων ακροαματικότητας και της τηλεθέασης επιβάλλουν η επιλογή των θεμάτων, αλλά και η παρουσίασή τους, να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε συχνά να προβάλλονται η ακρότητα και η υπερβολή.

Ο Ψυχικά Ασθενής στα ΜΜΕ
Αντανακλώντας το κλασικό στερεότυπο για τον ψυχικά ασθενή και παραμορφώνοντας, έτσι, την επιστημονική αλήθεια για τις πολλαπλές εκφάνσεις της συμπεριφοράς του, η επικρατέστερη σε συχνότητα προσέγγιση του θέματος από τα ΜΜΕ είναι η σύνδεση της ψυχικής ασθένειας με τη βία και την επικινδυνότητα. Η απεικόνιση αυτή διαθέτει ακριβώς εκείνα τα χαρακτηριστικά που την καθιστούν «εγγυημένη συνταγή» για την προσδοκώμενη απήχηση της είδησης. Η ψυχική νόσος είναι μια «θεαματική» νόσος. Με βάση αυτόν τον τρόπο αναπαράστασης της ψυχικής νόσου και ειδικά των σοβαρότερων μορφών της, η λειτουργία των ΜΜΕ φαίνεται να παραπέμπει περισσότερο στην παρομοίωση του «παραμορφωτικού καθρέφτη» και στην παραδοχή ότι τα ΜΜΕ ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για τη διαμόρφωση μιας αρνητικής κοινωνικής εικόνας της ψυχικής ασθένειας και του ψυχικά ασθενή.
Εκτός όμως από την αναφορά της ψυχικής ασθένειας στο πλαίσιο της βίαιης ή εγκληματικής συμπεριφοράς, το θέμα παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ πάντα με έμφαση σε πτυχές που φέρουν ιδιαίτερα αρνητική φόρτιση. Έτσι, οι αναπαραγόμενες εικόνες της ψυχικής ασθένειας συχνά αναφέρονται στην ευαλωτότητα των ψυχικά ασθενών, τη θυματοποίησή τους, τις αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, στην εξαθλίωση και τον υποβιβασμό της ποιότητας της ζωής τους ή στις συχνά άθλιες συνθήκες εγκλεισμού τους.
Η ανθρώπινη δυστυχία επίσης αποτελεί είδηση, «πουλάει». Καθώς η παρουσίαση της ψυχικής ασθένειας, όταν δεν πραγματοποιείται σε πλαίσιο τρομολαγνείας, γίνεται μελόδραμα, η εικόνα του «τρελού» δίνεται με τρόπο που, όταν δεν προκαλεί το φόβο και την απέχθεια, προκαλεί τον οίκτο και τη λύπη. Αυτές οι μελοδραματικές προσεγγίσεις της ψυχικής ασθένειας, καθιστώντας τους ψυχικά ασθενείς αντικείμενα του οίκτου της κοινής γνώμης, ενισχύουν από τη μία μεριά τον «προστατευτισμό» και τις πατερναλιστικές τάσεις της κοινωνίας απέναντί τους, ενώ παράλληλα επιβεβαιώνουν και μέσα από αυτή την οδό την άποψη για τη θεαματικότητα της ψυχικής νόσου.
Άλλες, πιο θετικές παράμετροι της ασθένειας, που θα μπορούσαν να αναδείξουν ελπιδοφόρες διαστάσεις του θέματος, όπως η βελτίωση των συνθηκών ζωής των χρόνιων ασθενών και οι πιθανότητες ένταξής τους με τη δημιουργία ψυχιατρικών υπηρεσιών στην κοινότητα, η πρόοδος στον τομέα της φαρμακοθεραπευτικής αντιμετώπισης ή το νομικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται οι ψυχικά ασθενείς και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, βλέπουν το φως της δημοσιότητας με απογοητευτικά μικρή συχνότητα. Σπάνια, σχεδόν ποτέ δε δίνεται ο λόγος στους ίδιους τους ψυχικά ασθενείς και στις οικογένειές τους, που θα μπορούσαν να δώσουν στη δημοσιότητα το προσωπικό τους βίωμα για τη νόσο, την καθημερινότητά της, τον αγώνα για μια φυσιολογική ζωή, τις προσπάθειες, τις επιτυχίες ή τις ματαιώσεις τους. Ακόμα και στις περιπτώσεις όπου η ίδια η πραγματικότητα εφοδιάζει τη δημοσιογραφική ατζέντα με θέματα που θα μπορούσαν να προάγουν μια θετική αντιμετώπιση της ψυχικής ασθένειας από την κοινή γνώμη, κατά κανόνα ο χειρισμός τους είναι τέτοιος, ώστε οι θετικές πτυχές υποβαθμίζονται από τον τρόπο παρουσίασης της είδησης και προβάλλονται οι συνηθισμένες δυσμενείς, στερεοτυπικές όψεις της ψυχικής ασθένειας, ιδίως αυτές της βίας και της επικινδυνότητας.
Το γεγονός αυτό δεν οφείλεται, βέβαια, σε κάποια συνειδητή «σκευωρία» κατά των ατόμων που πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια, αλλά στην ανάγκη εμπορικότητας της είδησης. Άλλωστε, μία από τις βασικές δημοσιογραφικές αρχές που καθιστούν μια είδηση «άξια δημοσίευσης» ορίζει ότι, για να έχει απήχηση, πρέπει να ανάγεται εύκολα σε οικείες, προϋπάρχουσες παραστάσεις, που συνήθως είναι στερεοτυπικές, έτσι ώστε να είναι εύληπτη από το δέκτη. Ο σκοπός του εύληπτου της είδησης εξυπηρετείται από τον κατακερματισμό των ειδήσεων σε μεμονωμένα, αυτόνομα συμβάντα, χωρίς την εξέταση των αιτιακών σχέσεων που τις διέπουν, επιτρέποντας έτσι την εύκολη αναγωγή σε στερεότυπα. Ο δράστης ενός στυγερού και αποτρόπαιου εγκλήματος, που η κοινή λογική αδυνατεί να συλλάβει, ή το υποκείμενο οποιουδήποτε άλλου είδους ακραίας πράξης ή στάσης, εύκολα και αβασάνιστα παρουσιάζεται στα ΜΜΕ ως «σχιζοφρενής», ως «μανιακός», «ψυχοπαθής», το λιγότερο «ανισόρροπος». Δημιουργείται έτσι στην κοινή γνώμη η εντύπωση ότι οποιοσδήποτε αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, κάποια στιγμή θα προβεί σε ποινικά κολάσιμες ενέργειες.

Ψυχική ασθένεια και βία
Η παραπομπή στη βία και την εγκληματικότητα είναι το πιο χαρακτηριστικό πλαίσιο στο οποίο εντοπίζεται η παρουσίαση της ψυχικής ασθένειας στα ΜΜΕ, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεται και από την πλούσια διεθνή βιβλιογραφία. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, έρευνες στην Αμερική καταγράφουν ότι τα ΜΜΕ σταθερά προβάλλουν την εικόνα του ψυχικά ασθενή σε σύνδεση με την εγκληματικότητα και με τρόπο που αποσκοπεί στον εντυπωσιασμό. Η δραστηριοποίηση ομάδων υπεράσπισης των ατόμων με ψυχικές διαταραχές συνέβαλε σταδιακά στο να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους από το έγκλημα στις αιτίες και την αντιμετώπιση της διαταραχής, αλλά, παρ’ όλα αυτά, η επικινδυνότητα του ψυχικά ασθενή παρέμεινε κεντρικός άξονας της προσέγγισης του θέματος.

Μια ανασκόπηση των δελτίων ειδήσεων στη Μ. Βρετανία κατέγραψε ότι τα άτομα με ψυχική ασθένεια σχεδόν πάντα παρουσιάζονταν με αρνητικό τρόπο, ως βίαιοι, φονιάδες ή βιαστές, ή, στην καλύτερη περίπτωση, ως αντικείμενα χλευασμού, ενώ, ως προς το πλαίσιο στο οποίο εντοπίστηκε η κάλυψη του θέματος της ψυχικής ασθένειας, οι αναφορές στη βία υπερτερούσαν έναντι των θετικών προσεγγίσεων σε αναλογία τέσσερα προς ένα.

Η τρομολαγνεία και ο διασυρμός όσων, με τον ένα ή άλλο τρόπο, συνδέονται με την ψυχική ασθένεια φάνηκε να αποτελεί σύνηθες φαινόμενο στα λαϊκά έντυπα. Η πριμοδότηση της παραμέτρου της βίας και της επικινδυνότητας στην ειδησεογραφική κάλυψη του θέματος της ψυχικής ασθένειας επιβεβαιώνεται και από τα ευρήματα έρευνας στη Ιταλία, αλλά και στην Ελλάδα.

Για την ελληνική πραγματικότητα, ο «ψυχοπαθής δολοφόνος», ο «σχιζοφρενής με το πριόνι», ο «μανιακός βιαστής», ο «δράκος», ο «κανίβαλος», είναι μερικοί μόνο από τους πιο στομφώδεις χαρακτηρισμούς που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς - και κατά κόρον - για την περιγραφή στυγερών εγκλημάτων και αποσκοπούν στη συγκινησιακή διέγερση που προκαλεί η υποτιθέμενη επικινδυνότητα του ψυχικά ασθενή. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί, ακόμα και όταν δεν αναφέρονται ρητά στην αιτιακή σύνδεση της διαταραγμένης ψυχικής υγείας με την εγκληματικότητα, το λιγότερο, την υπονοούν, αναπαράγοντας έτσι τα σχετικά στερεότυπα.

Η παρουσίαση της ψυχικής ασθένειας σε σύνδεση με τη βία και την επικινδυνότητα αποτελεί την προεξάρχουσα αναπαράσταση όχι μόνο στα δελτία ειδήσεων και την ειδησεογραφία γενικότερα, αλλά, σε μεγαλύτερο ακόμα βαθμό ίσως, στα προϊόντα μυθοπλασίας που διακινούνται από τα ΜΜΕ. Η κινηματογραφική παραγωγή, ειδικά οι ταινίες που, λόγω της εμπορικής τους απήχησης, κυρίως προβάλλονται από την τηλεόραση, αλλά και προγράμματα που απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό, «σαπουνόπερες», σειρές «κοινωνικού» περιεχομένου κλπ., επιβεβαιώνουν την προτίμηση των μέσων ενημέρωσης για τη στερεοτυπική απεικόνιση του ψυχικά ασθενή.

Πρέπει, ωστόσο, εδώ, προς χάριν της αντικειμενικότητας, να παραδεχθεί κανείς ότι, κατά τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον και μιλώντας ως επί το πλείστον για το δυτικό κόσμο, αυτού του είδους οι ακραία τρομολαγνικές διατυπώσεις έχουν σε ένα βαθμό υποχωρήσει ή μετριαστεί ως προς τη συχνότητα και την υπερβολή τους, τουλάχιστον στη μερίδα των ΜΜΕ που θέλουν να χαρακτηρίζονται από κάποια ποιότητα και αρχές δεοντολογίας. Ειδικά στην έντυπη δημοσιογραφία, το ποσοστό των δημοσιευμάτων που αναφέρεται στην υποτιθέμενη βία και επικινδυνότητα των ψυχικά ασθενών έχει μειωθεί σε σχέση με παλαιότερες καταγραφές. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι και οι στάσεις της κοινής γνώμης έχουν βελτιωθεί σχετικά με παλαιότερες εποχές, όπου οι αναπαραστάσεις του κοινού σχετικά με την ψυχική ασθένεια ήταν ολοκληρωτικά βυθισμένες στην άγνοια και τα παραπλανητικά στερεότυπα. Η διαμεσολάβηση των ΜΜΕ στη διάχυση των επιστημονικών πεποιθήσεων στο ευρύ κοινό, η προβολή ψυχολογικών θεμάτων αλλά και η σταδιακή εγκατάλειψη των παραδοσιακών κοινωνικών δομών, στις οποίες, κυρίως, βρίσκονται ριζωμένες οι εσφαλμένες αντιλήψεις και οι προκαταλήψεις, σίγουρα συνέβαλαν στη στροφή της κοινής γνώμης προς μια πιο θετική αντιμετώπιση των ατόμων με ψυχική ασθένεια.

Η περίπτωση της σχιζοφρένειας
Η σχιζοφρένεια αποτελεί μια «ειδική περίπτωση» τόσο στις αναπαραστάσεις του κοινού νου όσο και στα ΜΜΕ. Η λέξη «σχιζοφρένεια» είναι μια λέξη που φαντάζει μυστηριώδης, δυσοίωνη, σκληρή, νοσηρή.
Η σχιζοφρένεια φαίνεται να έχει αποτυπωθεί με τα πιο μελανά χρώματα στις αναπαραστάσεις του κοινού νου και να συμπυκνώνει την ουσία της ψυχικής παρέκκλισης, με όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά της βίας, της επικινδυνότητας, της παράλογης, ακατανόητης, απρόβλεπτης συμπεριφοράς και είναι, κατά πολύ, η πιο έντονα στιγματισμένη διαταραχή.
Η λέξη «σχιζοφρένεια» αποτελεί για τον κοινό νου την πιο χαρακτηριστική και έντονα χρωματισμένη παραπομπή στην ψυχική ασθένεια, κοινώς, στην «τρέλα». Πολύ εύκολα, λοιπόν, σχεδόν αυτόματα, ο «τρελός» των παραδοσιακών λαϊκών αναπαραστάσεων ή ο «ψυχοπαθής δολοφόνος» των σχετικών κινηματογραφικών και τηλεοπτικών απεικονίσεων ταυτίζεται συνειρμικά με τον άνθρωπο που έχει σχιζοφρένεια.

Η μεταφορική χρήση του όρου «σχιζοφρένεια»
Μια σημαντική παράμετρος, ενδεικτική των διαστάσεων που έχει εκλάβει ο όρος σχιζοφρένεια στη σύγχρονη συλλογική του αναπαράσταση, είναι η χρήση του με μεταφορική σημασία. Η έκταση που παίρνει η μεταφορική χρήση του όρου «σχιζοφρένεια» είναι ιδιαίτερα εμφανής στις δημοσιογραφικές πρακτικές που ακολουθούνται με σκοπό να αποδώσουν έμφαση, ένταση και ακρότητα.
Η χρήση του, ως σχήμα λόγου, εκτείνεται σε πολλά και ποικίλα θεματικά πλαίσια: Στην πολιτική ή στον κοινωνικό προβληματισμό συχνά χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει την αντιφατικότητα και την ανασφάλεια που προκαλεί η διεθνής πολιτική κατάσταση, ή ως έκφραση απαξίωσης σε πολιτικά πρόσωπα και στρατηγικές. Πολύ εύστοχη θεωρείται η χρήση του για να υποδηλώσει τις χαώδεις διαστάσεις που παίρνει η ζωή στις μεγάλες πόλεις του δυτικού κόσμου. Στο πεδίο της τέχνης, επίσης, χρησιμοποιείται αρκετά συστηματικά, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί στην ελευθεριότητα και την έλλειψη περιορισμών που χαρακτηρίζει την καλλιτεχνική δημιουργικότητα.
Στην ελληνική πραγματικότητα, πέρα από τα παραπάνω θέματα, πολύ χαρακτηριστική υπήρξε η χρήση στο θέμα του χρηματιστηρίου, ενώ συστηματικά υιοθετείται και από αθλητικούς συντάκτες, ως εκφραστικό μέσο για τις ακρότητες και την πόλωση που παρατηρείται στον αθλητικό χώρο. Ο όρος σχιζοφρένεια χρησιμοποιείται και για την περιγραφή αντιφατικών και ακραίων συνθηκών ακόμα και στα μετεωρολογικά δελτία.
Έρευνα στην οποία έγινε σύγκριση της συχνότητας μεταφορικής χρήσης του όρου «σχιζοφρένεια» και του όρου «καρκίνος» στον Τύπο, έδειξε ότι το 28% των δημοσιευμάτων που περιείχαν τη λέξη «σχιζοφρένεια» αναφέρονταν σε αυτή με μεταφορικό τρόπο, σε αντίθεση με τα δημοσιεύματα για τον καρκίνο, από τα οποία μόνο το 1% έκανε χρήση του όρου με μεταφορική σημασία. Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα η «σχιζοφρένεια» αποδίδεται σε καταστάσεις που, είτε σχετίζονται με βίαιη και παράξενη συμπεριφορά, είτε παρομοιάζονται με τη διαταραχή διχασμένης προσωπικότητας.
Πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στον ελληνικό χώρο σχετικά με τη χρήση του όρου «σχιζοφρένεια» στον τύπο έδειξε ότι, και στη χώρα μας, η μεταφορική χρήση του όρου υπερκάλυπτε την κυριολεκτική αναφορά στην ασθένεια και ότι οι σημασίες που εκλάμβανε κατά τη μεταφορική χρήση αφορούσαν σε κατά πολύ μεγαλύτερο ποσοστό τη σημασία της σχιζοφρένειας ως αντίφασης ή αντίθεσης σε σχέση με τις άλλες αποδιδόμενες σημασίες.
Στην έννοια της αντίφασης που αποδίδεται στον όρο «σχιζοφρένεια» κατά τη μεταφορική του χρήση λανθάνει η ταύτιση της ασθένειας με τον παραλογισμό, τη ρήξη της λογικής, αλλά, πολύ περισσότερο, με τη σύγχυση της σχιζοφρένειας με τη διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων.
Η παρανόηση ότι η σχιζοφρένεια ταυτίζεται με τη διχασμένη προσωπικότητα, ένας από τους πιο διαδεδομένους «μύθους» που αφορούν τη νόσο, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ετυμολογία της λέξης (σχάση των φρενών), η οποία, ωστόσο, επιλέχθηκε από τον Bleuler, που πρώτος εισήγαγε τον όρο, για να δηλώσει την αναντιστοιχία σκέψης και συναισθήματος και, γενικότερα, τη διάσπαση των νοητικών λειτουργιών και την απώλεια μιας ενιαίας αίσθησης του εαυτού, που παρατηρείται στους πάσχοντες από τη νόσο.
Στον Τύπο, αλλά και στη λογοτεχνική παραγωγή γενικότερα, η λανθασμένη αυτή σύνδεση αποδεικνύεται ιδιαίτερα δημοφιλής ως σχήμα λόγου, όταν θέλει κανείς να εκφράσει με περίτεχνο τρόπο μια αντίφαση ή μια συγκρουσιακή κατάσταση, μια κατάσταση πάντως αρνητικά φορτισμένη. Είναι προφανές, πάντως, ότι η μεταφορική χρήση του όρου είναι δυσφημιστική και απαξιωτική, καθώς στις αναπαραστάσεις του κοινού νου ο ασθενής ταυτίζεται με τις πιο αρνητικές διαστάσεις της ασθένειάς του.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Μαζικές εκκαθαρίσεις εργαζομένων στα ΜΜΕ


Ο εφιάλτης στο δημοσιογραφικό κλάδο άρχισε. Όχι ότι, εδώ και πολλούς μήνες δεν γίνονταν απολύσεις και περικοπές, χωρίς κανείς να δίνει πραγματική σημασία. Τώρα όμως, μπήκαν στο χορό τα «μεγάλα» λεγόμενα μαγαζιά. Η Ελευθεροτυπία, το Έθνος και ακολουθεί σε λίγο ο ΔΟΛ.
Όταν, πριν από μόνο λίγες μέρες, έβαλε αιφνιδιαστικά λουκέτο η Σφήνα και από την Απογευματινή οι συντάκτες ύψωναν κραυγή αγωνίας, ο κλάδος και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σφύριζαν αδιάφορα. Συνέχιζαν την ίδια τακτική, των παρασκηνιακών συζητήσεων και διαβουλεύσεων με τους διευθυντές - μέλη των ενώσεων και τους ιδιοκτήτες. Αρκεί να βόλευαν κάποιους «δικούς» τους και δεν ενοχλούσαν οι περικοπές. Η φωτογραφία, που μπορεί να δει οιοσδήποτε στις σελίδες του κοσμικού ρεπορτάζ, με τον Πάνο Σόμπολο, πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, χαμογελαστό δίπλα στον εκδότη του βιβλίου του και μιντιάρχη, Πέτρο Κυριακίδη, είναι από μόνη της ένα σχόλιο για όσα δεν κάνει και ούτε πρόκειται να κάνει ποτέ το σωματείο των δημοσιογράφων.
Την περασμένη εβδομάδα, η ιδιοκτησία της Ελευθεροτυπίας ανακοίνωσε περικοπές και μειώσεις, δίνοντας εγγυήσεις ότι δεν θα πειραχτούν οι δημοσιογράφοι. Την ίδια υπόσχεση φέρεται να έδωσε ο Σταύρος Ψυχάρης στους δικούς του δημοσιογράφους του ΔΟΛ. Φημολογείται, όμως, ότι θα απολύσει μεγάλο μέρος του διοικητικού προσωπικού του. Στο Πρώτο Θέμα φημολογούνται επίσης περικοπές. Χαρακτηριστικό των τριών συγκροτημάτων είναι τα χρέη και ο σφικτός εναγκαλισμός τους με τις τράπεζες, οι οποίες και δέχθηκαν να τους χορηγήσουν δάνεια. Για τη λήψη τους, όμως, παραδόθηκαν συγκεκριμένα business plan, που προφανώς και προβέπουν πολύ συγκεκριμένα μέτρα περικοπών, περιστολών και απολύσεων. Όλα τα άλλα είναι και λειτουργούν ως στάχτη στα μάτια όσων εμφανίζονται απρόθυμοι να αντιδράσουν. Ο όμιλος Γιαννίκου κλείνει περιοδικά, απολύει εργαζόμενους και οι φήμες στους διαδρόμους για επερχόμενη μεγάλη «σφαγή» πολλαπλασιάζονται.
Στο Έθνος, μόλις προχθές, ξέσπασε κρίση με την εντολή Μπόμπολα για 100 και πλέον απολύσεις δημοσιογράφων. Εντολή, που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του διευθυντή της εφημερίδας, Γιώργου Χαρβαλιά, ο οποίος φέρεται να είπε ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει ένα τέτοιο σχέδιο μαζικών εκκαθαρίσεων.
Στην Καθημερινή, οι απολύσεις συνεχίζονται αθόρυβα στα περιφερειακά Μέσα του συγκροτήματος. Από το ΣΚΑΪ απομακρύνθηκαν 15 συντάκτες του αθλητικού τμήματος. Στον όμιλο Κυριακίδη αναμένονται δεκάδες απολύσεις εργαζομένων από τις εφημερίδες που έκλεισαν αλλά και νέες απολύσεις σε όλα τα άλλα Μέσα. Στην Απογευματινή, οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι και οι φήμες για οριστικό λουκέτο στην εφημερίδα λειτουργούν τρομοκρατικά.
Και, πολύ σύντομα, σε λίγες μόνο μέρες, εξέρχονται του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ 1.000 και πλέον συμβασιούχοι, με τη διαβεβαίωση διοίκησης και σωματείου ότι κάποιοι από αυτούς θα επιστρέψουν τον Οκτώβριο πάλι ως συμβασιούχοι, επαίτες της εργασίας.
Το εφιαλτικό παζλ συμπληρώνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί αλλά και τα περιοδικά, όπου εκτός από τις περικοπές κυριαρχεί η εντατικοποίηση και η τρομοκρατία. Για όλα τα παραπάνω καμία συνδικαλιστική ηγεσία δεν φαίνεται να έχει πρόταση αντιμετώπισης. Προβάλλεται μόνο πανικός ή, στη χειρότερη περίπτωση, νουθεσίες ότι δεν πρέπει να υπάρξουν αντιδράσεις, μήπως και σωθούν ορισμένοι δημοσιογράφοι. Η θέση αυτή μπορεί να είχε κάποια απήχηση πριν από έναν χρόνο ή πριν μερικούς μήνες. Τώρα που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου, μόνο η εξέγερση των δημοσιογράφων σε όλα τα επίπεδα, για τις συνθήκες εργασίας αλλά και το περιεχόμενο της δουλειάς τους, μπορεί να δώσει ελπίδες.
Σ.Σ.

*από την εφημερίδα "δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"
http://www.edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1454:μαζικές-εκκαθαρίσεις-εργαζομένων-στα-μμε&Itemid=62

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Είκοσι χρόνια ελεύθερη ραδιοτηλεόραση

Όταν ψηφίστηκε το Σύνταγμα του 1975, ενώ ο Τύπος και η ελευθερία της έκφρασης κατοχυρώθηκαν στο άρθρο 14 (όπου απαγορεύεται η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο), ειδικά για την ραδιοτηλεόραση προβλέφθηκε στο άρθρο 15 ότι δεν ισχύουν οι διατάξεις της ελευθεροτυπίας, αλλά ότι υπάγεται στον "άμεσο έλεγχο του Κράτους". Αυτή η φράση περί "άμεσου ελέγχου του Κράτους", σε συνδυασμό με το ότι τότε βεβαίως υπήρχε μόνον η κρατική τηλεόραση, είχε οδηγήσει ορισμένους συνταγματολόγους στο να υποστηρίξουν ότι η δημιουργία ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών θα ήταν αντίθετη στο Σύνταγμα.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν: στην αρχή με τη δημοτική ραδιοφωνία και στη συνέχεια με την ιδιωτική τηλεόραση, σταδιακά οι νομικοί άρχισαν να ξαναδιαβάζουν το άρθρο 15 του Συντάγματος και να βγάζουν άλλα συμπεράσματα. "Άμεσος έλεγχος του Κράτους" δεν σημαίνει κατ' ανάγκη και κρατική ιδιοκτησία των τηλεοπτικών σταθμών. Δεν είναι όπως τα πανεπιστήμια και το άρθρο 16 που επιβάλλει την λειτουργία τους ως Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (έχω υποστηρίξει αλλού ότι ακόμη κι αυτή η διατύπωση επίσης δεν είναι αποκλειστική αλλά προγραμματική - διοικητική). Τι συνέβη λοιπόν και ενώ πριν το 1989 ερμηνεύαμε το άρθρο 15 "κλειστά", μετά το 1989 το ερμηνεύουμε πιο ανοικτα; Μα η ίδια η μετάβαση σε μία άλλη εποχή. Το Σύνταγμα δεν απαγόρευε την δημιουργία ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, επέβαλε απλώς στο Κράτος την υποχρέωση να ασκεί επ' αυτών άμεσο έλεγχο. Έτσι, χωρίς να αναθεωρηθεί το άρθρο 15 του Συντάγματος, ο άμεσος έλεγχος του κράτους ανατέθηκε σε μια ανεξάρτητη αρχή από τον κοινό νομοθέτη, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Στη θεωρία, αυτή η ουσιαστική "αναθεώρηση" του Συντάγματος χωρίς την τήρηση διαδικασίας κατηγοριοποιείται ως "μεταβολή του νοήματος" των συνταγματικών διατάξεων. Το Σύνταγμα, ως ένας ζωντανός οργανισμός, δεν μπορεί να ερμηνεύεται στενά στο ιστορικό πλαίσιο της ψήφισής του, αλλά θα πρέπει να εφαρμόζεται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ισορροπία των σχέσεων στην τρέχουσα καθημερινότητα. Δεν μπορούμε να επινοούμε συνταγματικές απαγορεύσεις εκεί που δεν υπάρχουν! Το καθεστώς της αδειοδότησης βέβαια παραμένει σε έναν περίεργο μετεωρισμό όλη την εικοσαετία.
Επί της ουσίας, η δημιουργία ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών σημαίνει επίσης διεύρυνση της ελευθερίας της έκφρασης. Δεν εννοώ την ελευθερία των επιχειρηματιών στην ίδρυση μιας βιομηχανίας πληροφόρησης, αλλά την ελευθερία καθενός από εμάς στην λήψη πληροφοριών. Αν προλάβατε τα τηλεκοντρόλ της δεκαετίας του 1980, θα θυμάστε ότι τότε δύο ή τρία πλήκτρα αρκούσαν. Αλλά όποιο κι αν πατούσες, θα έβγαζες τα ίδια συμπεράσματα για την επικαιρότητα: την επίσημη γραμμή της κυβερνητικής ΕΡΤ. Σύμφωνα με το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η ελευθερία της έκφρασης περιλαμβάνει τόσο το δικαίωμα μετάδοσης απόψεων, όσο και το δικαίωμα λήψης πληροφοριών. Στην πρώτη περίπτωση είναι η ενεργητική πτυχή της ελευθερίας, ενώ στη δεύτερη είναι η παθητική: το δικαίωμα να λαμβάνεις πληροφορίες - κι όχι μόνο την επίσημη άποψη της κυβέρνησης. Με την φιλελεύθερη ερμηνεία του Συντάγματος που επετεύχθη από την ίδια την εξέλιξη των πραγμάτων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, το "στεγνό" άρθρο 15 ήρθε πολύ πιο κοντά στο άρθρο 14 και τα δύο μαζί πολύ πιο κοντά στο άρθρο 10 της ΕΣΔΑ. Τα 20 χρόνια ιδιωτικής τηλεόρασης αντιστοιχούν σε ένα συνταγματικό κεκτημένο κάθε πολίτη. Το οποίο ήδη αποτυπώθηκε με το νέο άρθρο 5Α του Συντάγματος (δικαίωμα στην πληροφόρηση και δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας), αλλά και με την τυπική αναθεώρηση του άρθρου 15, το οποίο διευκρίνισε ότι ο άμεσος έλεγχος του Κράτους ασκείται "αποκλειστικά" από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.
Όσον αφορά το περιεχόμενο και την ποιότητα, το ίδιο το Σύνταγμα επιβάλλει (κάπως αόριστα, αφου πρόκειται για συνταγματικό κείμενο) στις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές να διασφαλίζουν την με ίσους όρους ενημέρωση, την αντικειμενικότητα, την ποιοτική στάθμη που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοτηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, τον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας. Γνωρίζουμε ότι στην πράξη αυτές οι συνταγματικές επιταγές - φλερτάροντας επικίνδυνα με άκρως υποκειμενικές καταστάσεις - δεν τηρούνται. Στην τηλεόραση παραβιάζεται κατά κόρον η δεοντολογία, η προστασία των προσωπικών δεδομένων, η με ίσους όρους ενημέρωση. Όσο για την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας και την προστασία της παιδικής ηλικίας, ας μην γίνει καθόλου λόγος. Ευθύνη φέρει και ο ελεγκτής, δηλ. το ΕΣΡ, οι τεχνικές αρμοδιότητές του οποίου θα μπορούσαν να εκχωρηθούν στις καθ' ύλην αρμόδιες αρχές: την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων, την Επιτροπή Ανταγωνισμού, τον Συνήγορο του Καταναλωτή, την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων κλπ.
Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι το πρόβλημα είναι η ιδιωτική τηλεόραση: αν παρακολουθήσει κανείς τις ραδιοτηλεοπτικές παραβάσεις, τα κρατικά κανάλια δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν σε παραβατικότητα των συνταγματικών επιταγών από τα ιδιωτικά. Η δημόσια τηλεόραση έχει μάλιστα υπερθεματίσει αρκετές φορές εις βάρος της πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας. Αλλά κι αυτό είναι άκρως υποκειμενικό και βρίσκεται πέρα από τα όρια μιας νομικής αποτίμησης.
Η χρήση των μέσων ενημέρωσης ως διαπλοκή επιχειρηματιών με την πολιτική εξουσία μου φαίνεται επίσης μια άκυρη κριτική για την ιδιωτική τηλεόραση. Αυτή η συνωμοσιολογία αφενός υποβιβάζει το κριτήριο του τηλεθεατή (ψηφίζει ό,τι του λένε στα κανάλια;) κι αφετέρου οδήγησε στην γνωστή νομική πατάτα του "βασικού μετόχου", με την οποία γίναμε περίγελως στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μια συνταγματική διάταξη που πρόβλεπε ως ασυμβίβαστη ιδιότητα την ανάληψη δημόσιων συμβάσεων με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη ή έστω βασικού μετόχου σε επιχείρηση μέσων ενημέρωσης. Ανοησίες. Αυτά δεν επαρκούν για να περιορίσει κανείς - ούτε ο συνταγματικός νομοθέτης- την ελευθερία του κοινού για πρόσβαση στην πληροφόρηση.
Όσο κι αν παραβιάζονται λοιπόν ανθρώπινα δικαιώματα μέσα από τη χρήση της ραδιοτηλεόρασης, δημόσιας ή ιδιωτικής, δεν μπορούμε παρά να είμαστε, ως θέση αρχής, υπέρ της ελεύθερης λειτουργίας της. Η εικοσαετία της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι και μια εικοσαετία διεύρυνσης του δικαιώματος πληροφόρησης όλων μας.
*E-Lawyer νομικό ιστολόγιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ψηφιακή εποχήhttp://elawyer.blogspot.com/
Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Ελληνική Πολιτεία

Το Διάταγμα για τον τρόπο εκλογής πληρεξουσίων, που θα συγκροτούσαν την Δ’ Εθνική Συνέλευση, τυπώθηκε από το τυπογραφείο του Ναυπλίου στις 4/3/1829.

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»
http://www.et.gr/et/istorik-anadrom/fek_images2/efhmeris_genikh.jpg/view

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

Η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» υπήρξε η πιο οργανωμένη και μακρόβια εφημερίδα της περιόδου του Αγώνα. Εκδόθηκε για επτά χρόνια (από το 1825 έως το 1832) και κυκλοφόρησαν 597 φύλλα (2.762 σελίδες).

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'
Το Mουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας http://www.diki.gr/museum/EL/city/chronos.asp?year=1898

Εφημερίδα 'Θεσσαλία'



Η εφημερίδα Θεσσαλία κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1898, την ημέρα ακριβώς της αποχώρησης από την πόλη των τουρκικών στρατευμάτων. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιάλειπτα και είναι η μακροβιότερη επαρχιακή εφημερίδα. Αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, με πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με μεγάλη κυκλοφορία.
Το 1914 την έκδοση και διεύθυνση της Θεσσαλίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Τάκης Οικονομάκης, δημοτικιστής και πρωτεργάτης του εργατικού κινήματος, ο οποίος έδωσε στην εφημερίδα φιλελεύθερο προσανατολισμό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Θεσσαλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς με τα καυστικά άρθρα της εναντίον των Γερμανών εμψύχωνε την τοπική κοινωνία και εξόργιζε τις γερμανικές αρχές. Η στάση αυτή οδήγησε στην απόπειρα σύλληψης του Οικονομάκη το 1944, ο οποίος ωστόσο πέθανε από καρδιακή προσβολή, προτού πέσει στα χέρια των κατοχικών αρχών. Μετά το θάνατο του Οικονομάκη και στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η εφημερίδα ακολούθησε ένα δεξιό προσανατολισμό, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη πτώση της κυκλοφορίας της. Την περίοδο 1953-1965, οι συντάκτες της ανέλαβαν την έκδοση και τη διαχείρισή της με αποτέλεσμα να αποκαταστήσουν και πάλι την κυκλοφορία της. Το 1990 την εφημερίδα αγόρασε ο βιομήχανος Κ. Λούλης, ο οποίος την πούλησε το 1996 σε όμιλο επιχειρηματιών.
"Βόλος, ένας αιώνας. Από την ένταξη στο ελληνικό κράτος (1881) έως τους σεισμούς (1955)", Εκδόσεις Βόλος, Βόλος 1999.
Αρχείο Ζημέρη, ΔΗ.Κ.Ι..

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'Το Μουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας (Α' Βιομηχανική Περιοχή Βόλου). Δεσπόζουσα θέση στο χώρο του κατέχουν οι μηχανές που εξασφάλιζαν την παραγωγή της εφημερίδας από το 1898 έως το 1990.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1940.
Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

η αρχαιότερη εφημερίδα

Εφημερίδες - Ραδιόφωνα κ.ά.

Εφημερίδες Athens News Η έκδοση στο Internet των Athens News. Η μοναδική ημερήσια ελληνική εφημερίδα που εκδίδεται στα Αγγλικά. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ημερήσια νέα, άρθρα και αγγελίες από την Καθημερινή, μια αθηναϊκή ημερήσια εφημερίδα. TO BHMA OnLine Έκδοση στο Internet άλλης μιας αθηναϊκής εφημερίδας. E on-line (Ελευθεροτυπία) Η πρώτη ελληνική εφημερίδα στο Internet. ΤΑ ΝΕΑ Έκδοση στο Internet μιας από τις δημοφιλέστερες ελληνικές εφημερίδες. EXPRESS Η πρώτη ελληνική οικονομική εφημερίδα στο Internet. ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Άλλη μια οικονομική και επιχειρηματική εφημερίδα στο Internet. Στο αρχείο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ μπορεί να βρεθεί ένα πλήθος οικονομικών και επιχειρηματικών πληροφοριών. New Europe Η "New Europe" είναι μια διεθνής οικονομική εφημερίδα με ειδήσεις από χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Περιλαμβάνει profiles πολλών ανερχόμενων αγορών και πληροφορίες σχετικά με το "New Europe Network." Νέοι Αγώνες Η έκδοση στο Internet μιας εφημερίδας των Ιωαννίνων. Παρέχει τοπικά νέα, αθλητικά, αγγελίες και τοπικές πληροφορίες. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Η ηλεκτρονική έκδοση της γνωστής πρωινής εφημερίδας. Υπηρεσίες Τύπου Συλλογή ημερήσιων νέων από το HRI Τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα νέα παρέχονται από διάφορες υπηρεσίες τύπου. Παρέχεται από το Hellenic Resources Institute. Στις πηγές περιλαμβάνονται: COSMOS, Λόγος(Κύπρος), Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Καθημερινά Ελληνικά νέα που παρέχονται από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Μακεδονικό Πρακτoρείο Ειδήσεων παρέχει πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές ειδήσεις και πληροφορίες για γεγονότα στην Ελλάδα καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε θέματα των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. ΑΝΤΙ Η έκδοση στο Internet ενός γνωστού ελληνικού πολιτικού περιοδικού. Παρέχονται και Αγγλικές στήλες. FLASH 9.61 Ένας αθηναϊκός ραδιοφωνικός σταθμός, παρουσιάζει το "studio" του στο Internet. Ειδήσεις, πληροφορίες για το σταθμό και σχόλια από το προσωπικό του. Ράδιο Παλαμά Συνδεθείτε με τη Λάρισσα και ακούστε ελληνική μουσική και ειδήσεις. Μετάδοση με RealAudio από το Ράδιο Παλαμά, ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τη Λάρισα. ΣΚΑΙ On Line Τα τελευταία νέα, ανανεώνονται ανά ώρα. Παρέχεται από το ΣΚΑΙ και τον Webads.

EΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
www.magikokouti.gr
www.kepeme.blogspot.com
http://www.yfos-magazine.gr
http://www.lexima.gr/lxm/read-863.html
http://www.in.gr
http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Main.asp
http://www.avgi.gr/nea-avgi/main_page.asp
http://lousios.blogspot.com
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.philology.gr/magazines/yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.in.gr/books/yfos/
http://arkadikovima.blogspot.com
http://arkadiko.blogspot.com
http://aivalis.blogspot.com

Αρχειοθήκη ιστολογίου