Τριάντα χρόνια κατασκευάζουμε συναίνεση

      INFOWAR       
~~~~~~~~~~~~~~~
ΜΜΕ, ΗΠΑ, facebook

Συντάκτης:
Άρης Χατζηστεφάνου

20.10.2018,

Καθώς συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την κυκλοφορία του βιβλίου «Κατασκευάζοντας συναίνεση», ένας Αμερικανός δημοσιογράφος επιχειρεί να ανανεώσει την κλασική πλέον κριτική για την πολιτική οικονομία των ΜΜΕ. Και φυσικά ξεκίνησε ζητώντας τη βοήθεια του Νόαμ Τσόμσκι.

Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την προπαγάνδα ως προπαγάνδα όταν είναι ιδιωτική και όχι κρατική.

Ματ Ταΐμπι, δημοσιογράφος

Πριν από 45 χρόνια οι πανεπιστημιακοί Εντουαρντ Χέρμαν και Νόαμ Τσόμσκι παρουσίασαν το βιβλίο τους «Counter-Revolutionary Violence» (H βία της αντεπανάστασης), στο οποίο αναφέρονταν στην ολοκληρωτική διαστρέβλωση της ενημέρωσης σχετικά με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην Ινδοκίνα και στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο εκδοτικός οίκος ανήκε όμως στη Warner Brothers, ο διευθυντής της οποίας ζήτησε την άμεση απόσυρση του βιβλίου. Οταν οι εκδότες αρνήθηκαν να υπακούσουν, αυτός προτίμησε να κλείσει την εταιρεία τους και να καταστρέψει όλα τα αντίτυπα.

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτέλεσε τη βάση για τα περίφημα πέντε σημεία του «μοντέλου προπαγάνδας» που ανέπτυξαν οι Χέρμαν και Τσόμσκι στο έργο τους «Κατασκευάζοντας συναίνεση». Τριάντα χρόνια αργότερα ένας καταξιωμένος δημοσιογράφος και ερευνητής, ο Ματ Ταΐμπι, επιχειρεί να διαπιστώσει εάν το μοντέλο έχει ακόμη αξία χρήσης στην εποχή του Τραμπ και του facebook. Εχοντας μάθει όμως από τα παθήματα των δασκάλων του, αποφάσισε να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο με τίτλο «The Fairway» στο ίντερνετ με ένα διαφορετικό εκδοτικό εγχείρημα. Οι αναγνώστες θα λαμβάνουν κάθε εβδομάδα στα e-mails τους ένα κεφάλαιο του βιβλίου, το οποίο θα πληρώνουν είτε σε εβδομαδιαία είτε σε ετήσια βάση.

Χρειάζεται όμως ξαναγράψιμο το βιβλίο των Χέρμαν και Τσόμσκι (ο δεύτερος επέλεξε τη σειρά των ονομάτων θεωρώντας ότι ο ίδιος έπαιξε μικρότερο ρόλο στη συγγραφή);

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι συγγραφείς ανανέωσαν το βιβλίο, αντικαθιστώντας τον ρόλο που παίζει ο αντικομμουνισμός στη λειτουργία των ΜΜΕ με τον λεγόμενο πόλεμο κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Αυτό είπαν είναι το νέο μεγάλο αφήγημα με το οποίο η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ δικαιολογούν κάθε επιθετική ενέργεια σε παγκόσμιο επίπεδο (σήμερα θα τολμούσαμε να προτείνουμε στον Τσόμσκι να αντικαταστήσει και την τρομοκρατία με την «απειλή» από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, όπως αποτυπώνεται και στο νέο στρατηγικό δόγμα των ΗΠΑ).

Το μεγάλο ερώτημα όμως, εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια, είναι εάν το «μοντέλο προπαγάνδας» που παρουσίασε το βιβλίο μπορεί να σταθεί στις μέρες μας, σε μια περίοδο μάλιστα που ο Ντόναλντ Τραμπ εξαπολύει (φαινομενικά) λυσσαλέες επιθέσεις εναντίον κυρίαρχων ΜΜΕ, όπως το CNN και οι New York Times.

Ο Τσόμσκι έχει απαντήσει αρκετές φορές ότι παρά τις σημαντικές αλλαγές που επέφερε το ίντερνετ στη διάδοση των πληροφοριών, η βασική του θέση, για τις πιέσεις που ασκούν τα οικονομικά συμφέροντα στη λειτουργία των ΜΜΕ, δεν έχει αλλάξει. Οι ειδήσεις που βρίσκουμε στο Facebook, εξηγεί ο ίδιος, «προέρχονται και πάλι από τις ίδιες πηγές, όπως οι New York Times», με τη μόνη διαφορά ότι πλέον «διανέμονται με πιο εκχυδαϊσμένο τρόπο ώστε να γίνονται αντιληπτές και από ανθρώπους με μυαλό δεκάχρονου παιδιού».

Ο Ταΐμπι από την πλευρά του δίνει μεγαλύτερο βάρος στην ικανότητα των παραγωγών ειδήσεων να προσφέρουν προσωποποιημένη ενημέρωση σε διαφορετικά τμήματα του πληθυσμού χρησιμοποιώντας ειδικούς αλγόριθμους. Η τάση αυτή, υποστηρίζει, οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της είδησης, καθώς τα ΜΜΕ και οι πλατφόρμες, όπως το Facebook, «πουλάνε» στους πελάτες τους μόνο τις πληροφορίες που εκείνοι θέλουν να διαβάσουν.

Το αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, είναι η δημιουργία τεχνητών εντάσεων και ψεύτικων διαχωριστικών γραμμών μεταξύ του πληθυσμού. Παρ' όλα αυτά ο ίδιος δεν αμφισβητεί τη «συναίνεση» που παραμένει κυρίαρχη όταν διακυβεύονται κρίσιμα ζητήματα (για την τάξη που ελέγχει τα ΜΜΕ). Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο βομβαρδισμός της Συρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος χαιρετίστηκε με πανομοιότυπο τρόπο από το ακροδεξιό δίκτυο Fox και το φιλελεύθερο δίκτυο MSNBC.

Σε άλλες περιπτώσεις ο Ταΐμπι διαπιστώνει ότι χρειάζεται να αλλάξει απλώς τα ονόματα μερικών χωρών και ορισμένων αξιωματούχων, ώστε το βιβλίο «Κατασκευάζοντας συναίνεση» να περιγράφει με τρομακτικές λεπτομέρειες τη σημερινή πραγματικότητα. Οι Χέρμαν και Τσόμσκι, παραδείγματος χάρη, είχαν πραγματοποιήσει μια εξαντλητική στατιστική ανάλυση για το πώς τα αμερικανικά ΜΜΕ υπερπρόβαλλαν τα εγκλήματα του Πολ Ποτ στην Καμπότζη, ενώ αγνοούσαν επιδεικτικά τη γενοκτονία που πραγματοποιούνταν την ίδια περίοδο στο Ανατολικό Τιμόρ, με την έμπρακτη στήριξη της Ουάσινγκτον.

Σήμερα ο Ταΐμπι διαπιστώνει την ίδια πρακτική με την υπερπροβολή των εγκλημάτων του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία και τη σχεδόν ολοκληρωτική αποσιώπηση των καθημερινών σφαγών που πραγματοποιεί η Σαουδική Αραβία στην Υεμένη, χρησιμοποιώντας αμερικανική τεχνολογία και τεχνογνωσία.

Η αλλαγή της τεχνολογίας λοιπόν και η κυριαρχία του μοντέλου της πλατφόρμας τύπου Facebook στη διάδοση των ειδήσεων δεν φαίνεται να άλλαξε τις βασικές παραδοχές στις οποίες στηρίχτηκε το μοντέλο προπαγάνδας των Χέρμαν και Τσόμσκι. Κάθε θεωρία όμως χρειάζεται συνεχές «τριμάρισμα» και ο Ματ Ταΐμπι έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά.

Διαβάστε
«The Fairway» (taibbi.substack.com)
O Ματ Ταΐμπι δοκιμάζει την αντοχή της κριτικής του Τσόμσκι για τα μέσα ενημέρωσης στην εποχή της Google και του Ντόναλντ Τραμπ

info-war.gr

http://www.efsyn.gr/arthro/trianta-hronia-kataskeyazoyme-synainesi

Εφημεριδοπώλες... Πλ. Καρύτση

Stavroula Xristodoulaki-tsitsilianou

Εφημεριδοπώλες... Πλ. Καρύτση

Ευρωβαρόμετρο: Οι Ελληνες δεν εμπιστεύονται τις ειδήσεις

 ΕΡΕΥΝΑ      

Αποκαλυπτικό για την εικόνα που έχουμε οι Ευρωπαίοι για τις ψευδείς ειδήσεις είναι το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 12 Μαρτίου. Στο παρόν άρθρο θα δούμε τι λένε οι Ελληνες, που συμμετείχαν στην έρευνα, η οποία διεξήχθη τον Φεβρουάριο της τρέχουσας χρονιάς.

Οι Ελληνες κατακτούν την πρωτιά στο βαθμό έλλειψης εμπιστοσύνης στις ειδήσεις που καταναλώνουν. Σε ποσοστό 55% πιστεύουν ότι κάθε μέρα ή σχεδόν κάθε μέρα έρχονται αντιμέτωποι με μια είδηση ή πληροφορία που είτε τους παραπλανά σχετικά με την πραγματικότητα είτε είναι τελείως ψευδής (fake news). Το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο μεταξύ όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δείχνει το έλλειμμα εμπιστοσύνης των Ελλήνων για τις ειδήσεις. Το αντίστοιχο μέσο ποσοστό στην ΕΕ είναι 37%, ενώ η χώρα με τους λιγότερους καχύποπτους σε καθημερινή βάση είναι η Φινλανδία (18%). Στην Κύπρο η καθημερινή αμφιβολία για την αξιοπιστία των ειδήσεων φθάνει το 45%.

Το 19% των Ελλήνων πιστεύει ότι «πέφτει» πάνω σε κάποια ψευδή είδηση τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, ενώ το 18% αρκετές φορές μέσα στο μήνα. Σπάνια ή ποτέ δηλώνουν ότι έρχονται σε επαφή με ψευδείς ειδήσεις μόνο το 6% των Ελλήνων, ποσοστό που είναι το μικρότερο στην ΕΕ (το μεγαλύτερο είναι στη Φινλανδία με 29%). Συνολικά τρεις στους τέσσερις Έλληνες (74%) λένε ότι συναντούν μια ψευδή είδηση τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.

Στο ερώτημα «πόσο ικανοί πιστεύετε ότι είσθε να εντοπίσετε μια ψευδή είδηση», δύο στους τρεις Έλληνες (64%) δηλώνουν ότι έχουν μεγάλη ή αρκετή εμπιστοσύνη πως μπορούν να το κάνουν, ενώ ένας στους τρεις (35%) έχει μικρή έως καθόλου εμπιστοσύνη ότι μπορεί να διακρίνει την παραπληροφόρηση. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην ΕΕ είναι 71% (εμπιστοσύνη) και 26% (έλλειψη εμπιστοσύνης).

Το 90% των Ελλήνων θεωρεί πρόβλημα τις ψευδείς ειδήσεις και την παραπληροφόρηση (έναντι μέσου όρου 85% στην ΕΕ), ενώ το 8% όχι (στην ΕΕ το 12%). Το 87% θεωρεί ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο αποτελεί πρόβλημα γενικά για τη δημοκρατία, ενώ το 10% όχι.

Όσον αφορά τις επιμέρους πηγές ενημέρωσης, οι μισοί Έλληνες (49%) δηλώνουν πλήρη ή αρκετή εμπιστοσύνη στον έντυπο Τύπο (εφημερίδες και περιοδικά), ενώ το 39% εκφράζουν απόλυτη ή αρκετή έλλειψη εμπιστοσύνης (το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στην ΕΕ μετά το 41% της Βουλγαρίας). Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην ΕΕ είναι 63% και 27%.

Για τις επιγραμμικές (online) εφημερίδες και περιοδικά, οι Έλληνες εκφράζουν 44% εμπιστοσύνη και 40% έλλειψη εμπιστοσύνης (έναντι 47% και 33% στην ΕΕ).

Για τις ειδήσεις που μαθαίνουν και τις άλλες πληροφορίες που παίρνουν μέσα από τα επιγραμμικά κοινωνικά δίκτυα (π.χ. Facebook), οι μισοί Έλληνες (49%) δηλώνουν έλλειψη εμπιστοσύνης, ενώ ένας στους τρεις (32%) τις εμπιστεύεται. Το μέσο ποσοστό εμπιστοσύνης στην ΕΕ είναι ακόμη μικρότερο (26%), ενώ η έλλειψη εμπιστοσύνης στην ΕΕ ακόμη μεγαλύτερη (54%).

Για τις ειδήσεις της τηλεόρασης, το 57% των Ελλήνων εκφράζουν έλλειψη εμπιστοσύνης, ενώ το 40% τις εμπιστεύονται. Το ποσοστό εμπιστοσύνης είναι το μικρότερο στην ΕΕ (μέσος όρος 66%), ενώ η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι αντίστροφα η μεγαλύτερη στην ΕΕ (μέσο ποσοστό 29%).

Αντίθετα, οι Έλληνες δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στις ειδήσεις του ραδιοφώνου με ποσοστό 57% (ΕΕ 70%), ενώ το 31% δεν τις εμπιστεύεται (ΕΕ 20%).

Στο ερώτημα ποιοί πρέπει να σταματήσουν την εξάπλωση των ψευδών ειδήσεων, οι περισσότεροι Έλληνες (40%) απαντούν «οι δημοσιογράφοι» και ακολουθούν «οι ίδιοι οι πολίτες» (36%), «οι εθνικές αρχές» (34%), «η διεύθυνση των μέσων ενημέρωσης» (30%), «οι θεσμοί της ΕΕ» (25%) και «τα online κοινωνικά δίκτυα» (13% – έναντι 26% στην ΕΕ).

Το 54% των Ελλήνων αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν καθημερινά ή σχεδόν καθημερινά τα επιγραμμικά κοινωνικά δίκτυα, ενώ το 30% σπάνια ή καθόλου.

Journalism & Media Literacy Initiative 14.03.2018 

https://jaj.gr/fakenews/evrovarometro-i-ellines-den-ebistevonte-tis-idisis/

Η πρώτη έντυπη εφημερίδα στην Ελλάδα (1821)

 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ 

Η πρώτη έντυπη εφημερίδα στην Ελλάδα, που εκδόθηκε την 1η Αυγούστου 1821 στην επαναστατημένη Καλαμάτα.

Τυπώθηκε στο μικρό τυπογραφείο, που είχε φέρει ο Δημήτριος Υψηλάντης από την Τεργέστη. “Επιστάτη και εκδότη” όρισε τον ιερωμένο Θεόκλητο Φαρμακίδη, με προϋπηρεσία στον Τύπο (“Λόγιος Ερμής”) και πανεπιστημιακή μόρφωση.

Στο πρώτο του άρθρο ο Φαρμακίδης σημειώνει:

“Εις τας παρούσας περιστάσεις της Ελλάδος, ότε το ελληνικόν γένος, μη υπομένον τον βαρύν της τυραννίας ζυγόν, τον οποίον έφερεν αναξίως αιώνας ολοκλήρους, απεφάσισεν υπό την προστασία της Θείας Προνοίας, να πιάση τα όπλα, διά να αναλάβη την οποίαν απώλεσεν αυτονομίαν, είναι αναγκαιοτάτη εφημερίς εις την Ελλάδα εκδιδομένη.

Η “Σάλπιγξ Ελληνική” θα έχει βραχύ βίο. Ο Φαρμακίδης αποχώρησε μετά την έκδοση του τρίτου φύλλου, μη αντέχοντας τις επεμβάσεις και την προληπτική λογοκρισία. (“Δεν ενέδωσα εις το δεσποτικόν μέτρον της προεξετάσεως”). Οι σχέσεις Τύπου και εξουσίας στην Ελλάδα δοκιμάστηκαν ήδη από τα χρόνια της Επανάστασης.

Στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας δημοσιεύτηκε, μεταξύ άλλων, η Προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη που είχε απευθύνει από το Iάσιο στις 24 Φεβρουαρίου 1821 για την επανάσταση στη Μολδοβλαχία. Στο δεύτερο φύλλο δημοσιεύτηκε η έκκληση του Δημήτριου Υψηλάντη προς τους κατοίκους της Λεβαδειάς για ομόνοια, πολεμική εγρήγορση, καθώς και παραινέσεις, ώστε να μην κακοποιούνται άοπλοι Tούρκοι. Στο τρίτο φύλλο καταχωρίστηκε η έκκληση της Μεσσηνιακής Συγκλήτου και του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη προς τις ευρωπαϊκές Αυλές, με την οποία τους γνωστοποιείται ότι οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν για την ελευθερία τους.

Η “Σάλπιγξ Ελληνική” εξέδωσε συνολικά τρία φύλλα (1ης, 5ης και 20ης Αυγούστου 1821), τα οποία φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr

Γιατί οι εφημερίδες παίρνουν την κάτω βόλτα....

Αρης Σκιαδόπουλος

Αθήνα

Ψάχνονται λέει γιατί οι εφημερίδες παίρνουν την κάτω βόλτα. Υπάρχουν οι απαντήσεις:

1. Έλλειψη διευθυντικών στελεχών. Κυρίως η κορυφή που θα συλλάβει ένα μοντέλο εφημερίδας φρέσκο στην σχεδίαση και στις ιδέες. (κάτι σαν αυτό που έκανε ο Φιλιπόπουλος με το ΕΘΝΟΣ το 1981).

2. Στελέχωση του εντύπου με ικανούς παλιούς και νέους δημοσιογράφους που θα εκπαιδευτούν πάνω στο νέο μοντέλο του εντύπου και δεν αναμασάνε τις παπαριές της τηλεόρασης.

3. Ευθεως ανταγωνιστικό απέναντι στην τηλεόραση με φρέσκες ιδέες και θέματα.

4. Οι δημοσιαγραφοι θα αμειφθούν ανθρώπινα κι όχι με μισθούς πείνας. Παράλληλα θα εργάζονται αποκλειστικά στο έντυπο δίχως άλλη παράλληλη απασχόληση.

5. Ολα τα τμήματα της εφημερίδας θα προετοιμαστούν τουλαχιστον δυο μήνες εντατικά πάνω στην οργάνωση και σταδιακή υλοποίηση του πλάνου. (λογιστήρια,τμήμα διαφήμισης, τεχνικοί, δημοσιογράφοι).

6. Από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης συμφωνήσει με τον διευθυντή και τον περιβάλλει με την εμπιστοσύνη του, παύει να έχει ανάμιξη στην έκδοση.

7. Η εφημερίδα πρέπει να σταθεί οχι με λόγια αλλα εργα απέναντι στην εξουςια απο την πρωτη στιγμη και να ΠΕΙΣΕΙ τον αναγνώστη ότι αγωνίζεται για εκείνον.

8. Να καταστήσει συνυπεύθυνο και συνομιλητή τον αναγνώστη.

Η Ρίκα Βαγιάννη έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 56 ετών

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
07/08/2018

  Τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο νοσοκομείο 

Η Ρίκα Βαγιάννη πέθανε σε ηλικία 56 ετών ύστερα από μια άνιση μάχη με τον καρκίνο. Τις τελευταίες εβδομάδες νοσηλευτόταν στην εντατική, δίνοντας με αξιοπρέπεια τον δικό της αγώνα.

Η Μαρίκα Ζούλα (ή Ρίκα Βαγιάνη, όπως την ήξεραν όλοι), ήταν κόρη του δημοσιογράφου Οδυσσέα Ζούλα και της Βαρβάρας Δράκου. Γεννήθηκε το 1962 στο Παγκράτι  και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου το 1982.

Λίγοι ξέρουν πώς προέκυψε το όνομα Βαγιάνη. Είναι τα αρχικά από το όνομα της μητέρας της Βαρβάρας και του δεύτερου γάμου της με τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη.

Ήδη, από το 1979 άρχισε να εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Έπαιξε στο Εθνικό, στο Θεσσαλικό, σε αρκετές ταινίες, αλλά και σε σήριαλ, όπως το Μινόρε της Αυγής. Παράλληλα, είχε ήδη αρχίσει και την δημοσιογραφία σε περιοδικά και εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Διετέλεσε αρχικά συντάκτης και στη συνέχεια διευθύντρια σύνταξης στα περιοδικά «Cosmopolitan» και «Colt», ενώ αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Ένα» «Και», «Τέταρτο» και από το 1994 με καθημερινή στήλη στην Απογευματινή και από το 2005 στο Έθνος.

Στην τηλεόραση αρχικά δούλεψε σαν ηθοποιός και από το 1986 ως παρουσιάστρια και δημοσιογράφος. Έχει παρουσιάσει αμέτρητες εκπομπές στο Μega, το Star, το Seven Χ, το Κανάλι 5 και από το 1997 άρχισε τη συνεργασία της με την ΕΡΤ στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2012.

Ήταν επίσης ιδρυτικό στέλεχος του Protagon, ενώ έχει γράψει και δύο παιδικά βιβλία.

Η Ρίκα Βαγιάνη ήταν παντρεμένη με το Νίκο Στεφανή και έχει έναν γιο, τον Οδυσσέα.

___________

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/3880227/.W2lspRioZhg.facebook

Πέθανε ο δημοσιογράφος Νίκος Βαρδιάμπασης

ΕΝΗΜΕΡωΣΗ

Απεβίωσε έπειτα από δύο μήνες νοσηλείας στον Ερυθρό Σταυρό ο φιλόλογος-μελετητής της ελληνικής γλώσσας-ιστορικός και δημοσιογράφος Νίκος Βαρδιάμπασης, ο οποίος επί δεκαετίες παράλληλα με τη δημοσιογραφία ασκούσε και την ιατρική επιστήμη.

Ο Νίκος Βαρδιάμπασης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1947. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (πτυχίο 1975) και παρακολούθησε μαθήματα στη Φιλοσοφική Αθηνών (1975-1977).

Έγινε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1978. Ειδικεύτηκε στην παθολογία. Εργάστηκε ως εσωτερικός βοηθός στην πανεπιστημιακή κλινική του Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός» (1982) και ως επιμελητής στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (1984). Το 1985 εκλέχθηκε λέκτορας στη Σχολή Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε αυτοδύναμα για μια τετραετία (1985-1989). Επίσης εργάστηκε ως γιατρός στον ΕΟΦ και διατέλεσε τακτικό μέλος της Επιτροπής Εθνικού Συνταγολογίου (1988). Από το 1992 έως το 1997 εργάστηκε ως παθολόγος στον Οργανισμό Υγείας - Περίθαλψης της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).

Παράλληλα με την άσκηση της ιατρικής ασχολείται από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον Τύπο με τη διαχρονική ιστορία της ελληνικής γλώσσας.

Εκπομπές: «Γιατί το λέμε έτσι», Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, 1982-1988. «Κάθε μέρα και μια λέξη», «Αθήνα 9.84», 1988-1991. Ως συνεργάτης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, 1990-1991, σε θέματα γλώσσας και ιστορίας, είχε καθιερώσει τις μόνιμες στήλες «Το χθες είναι σήμερα», «Λογοπαίγνια» κ.ά. Από το 1991 εργάζεται στην Ελευθεροτυπία ως συντάκτης· από το 1999 ως Συντονιστής-Επιμελητής του εβδομαδιαίου περιοδικού της Ελευθεροτυπίας «Ε» ΙΣΤΟΡΙΚΑ. 

Από το 1998 αρθρογραφεί στα περιοδικά Πάρωρον και Γαιόραμα. Ήταν παραγωγός και παρουσιαστής, από το 1995 έως το 1997, της καθημερινής τηλεοπτικής εκπομπής της ΕΤ-2 «Ιστορία μιας λέξης» και από το 1998 της καθημερινής τηλεοπτικής εκπομπής «Οι λέξεις στη ζωή μας» της πρωινής καθημερινής ζώνης του MEGA.

Διδακτικό έργο (εκτός ιατρικής): Στο Δημοσιογραφικό Εργαστήρι, 1994-1995· μάθημα: «Δημοσιογραφία και γλώσσα», «Ιστορία του Τύπου». Στη Σχολή Υποκριτικής του Κ. Καζάκου, 1996-1998· μάθημα: «Ελληνική γλώσσα και ιστορία».

Δημοσιεύσεις: Έχει δημοσιεύσει επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά περιοδικά. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του Ιατρικό Ιστορικό (εκδ. «Ηριδανός»), Ευρύλοχος (εκδ. «Ηριδανός»), Τειρεσίας (εκδ. «Κέδρος»), Ετυμολογικό Αλφαβητάριο, εκδ. Α. Α. Λιβάνη, Ιστορία μιας Λέξης (διαχρονική ιστορία της ελληνικής γλώσσας), τόμ. Α', Β', Γ' Δ', Ε' εκδ. Α. Α. Λιβάνη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://www.efsyn.gr/arthro/pethane-o-dimosiografos-nikos-vardiampasis

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΒΥΤΙΝΑ - Στην καρδιά του Μοριά, η πέτρα ταιριάζει με το φρόνημα των ανθρώπων…

ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ

          
 Με τον φωτογραφικό φακό 
της Ευαγγελίας Αποστολοπούλου- Μάγειρα *

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ  ΣΤΗ ΒΥΤΙΝΑ

Στα 1040 μέτρα υψόμετρο, σε μια ορεινή κοιλάδα του Μαίναλου, βρίσκεται η Βυτίνα. Περιδιαβαίνοντας στα δρομάκια της, συναντώ πανέμορφα σπίτια, της παραδοσιακής πελοποννησιακής αρχιτεκτονικής. Ανασαίνω βαθιά και νιώθω το εξαιρετικό κλίμα της περιοχής, όπου κάποτε βρίσκονταν σανατόρια. Η Βυτίνα που πυρπολήθηκε επτά φορές στην τουρκοκρατία, διατηρεί πανέμορφα πετρόχτιστα σπίτια. Στα χέρια των Αρκάδων μαστόρων, η πέτρα γίνεται τέχνη, δένοντας την λιτή της γραμμή με το ορεινό τοπίο. Το «ανωγοκάτωγο μακρινάρι», όπως λεγόταν, με την οικογένεια να διαμένει στον επάνω όροφο και στο κατώι να είναι ο στάβλος, είναι αυστηρά απλό και λειτουργικό. Το βλέμμα μου σταματά στα χαγιάτια, στις πόρτες και στα παράθυρα. Στην καρδιά του Μοριά, η πέτρα ταιριάζει με το φρόνημα των ανθρώπων…

VITINA, ARCADIA, GREECE

At 1040 meters above sea level, Vitina is located in a plateau of Mainalos mountain. Walking in the village, I can see beautiful houses, which were built accord the traditional Peloponnesian architecture. I take a deep breath feeling the exceptional climate of that area where sanatoriums were once.In Vitina, which was burned seven times during the ottoman occupation, beautiful builtstone houses are maintained. On the hands of Arcadian stonemasons, stone became art, connecting its minimal line with the mountainous landscape. The "anokatogo makrinari", as it was called, where family was living on the upper floor and the ground floor being the stable, is strictly simple and functional. My gaze stops in the "hagiatia", doors and windows. In the heart of Morea, the stone fits in people's resistance.

Text-Photos Lia Mageira

Φωτο-Γραφή

https://fotowriting.blogspot.com/

https://arkadiki-fysi.blogspot.com/

“ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ”

     ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ & ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ      

Γράφει ο Γιάννης Γκλάβατος

«(…) μόλις δεκαεξαετής ούσα να καταστή επί τοσούτον πολύφρενος, περιζήτητος και ναζού, ώστε άλλοτε μέν μέ τά θέλγητρά της να κατακτά κόσμον και εραστάς, άλλοτε δε με τινάς ιδιοτροπίες της να κάμη τινάς ολίγον αθύμους».                    

                                                           (Νέα Υόρκη 1909)

(Δεν είναι χαρακτηρισμός για νεαρή γυναίκα αλλά για νεαρή εφημερίδα). 

Από το 1880 αρχίζει, με αργούς ρυθμούς στην αρχή, το φαινόμενο της μετανάστευσης από την Ελλάδα προς την Αμερική.

Χρόνια δύσκολα, δίσεκτα σκληρά σαν κοφτερές πέτρες και όμως… άνθιζε η αγάπη σαν το λουλούδι που βγαίνει μέσα από τον βράχο. Μαζί ακολουθούσε- κατά κανόνα- και η πρόοδος.

Χρόνια της ομαδικής μετοικεσίας που εμείς τα πληροφορούμαστε μέσα από αναφορές βιβλία ταινίες και μάλλον αδυνατούμε να νοιώσουμε τα αισθήματα των ανθρώπων αυτών, που σχεδόν πεταμένοι στα αμπάρια και τα καταστρώματα των πλοίων με μια μοναδική χειραποσκευή ένα μπογαλάκι , λίγα δολάρια και ένα εισιτήριο τρίτης θέσης ταξίδευαν για βδομάδες. Κάποιοι από αυτούς τολμούσαν και ονειρεύονταν. Διέπλεαν τον ωκεανό σφίγγοντας τα δόντια ελπίζοντας και χαμογελώντας με χιούμορ, ίσως γιατί δεν γινόταν και αλλιώς. Δεν θέλω να πιστέψω ότι το φαινόμενο της αποδημίας κάνει ξανά και έντονα την εμφάνισή του.

Δεν θέλω αλλά…

Σιγά σιγά και μετά τα πρώτα βάσανα των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική, αμβλύνθηκαν οι δυσκολίες λειάνθηκε και καλυτέρευσε η καθημερινότητά τους. Άρχισαν να οργανώνονται οι πρώτες ελληνικές συνοικίες, κοινότητες και επαγγελματικές οργανώσεις. Σχολεία έκαναν την εμφάνισή τους, εκκλησίες για να ασκούν τα λατρευτικά τους καθήκοντα και σε γενικές (και ειδικές) γραμμές, οτιδήποτε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εφαλτήριο για ανέλιξη, δράση πληροφόρηση και ενημέρωση ήταν το προσδοκώμενο και ζητούμενο.   Η «ζήτηση» και προσδοκία αυτή που πήγαζε από την ευρύτερη οικογένεια, την ομογένεια δηλαδή, πού συνεχώς μεγάλωνε και αποκτούσε ποιότητα «γέννησε» τις πρώτες ελληνικές εφημερίδες1 της Αμερικής. Θα αναφερθούμε σε αυτές που πρώτες εμφανίστηκαν εντελώς συνοπτικά.

Βοστώνη και σωτήριο έτος 1892 λοιπόν εκδίδεται η πρώτη ελληνική εφημερίδα στην Αμερική. Τίτλος αυτής: «Νέος Κόσμος».Ιδρυτής, εκδότης, διευθυντής αλλά και συντάκτης ο Κωνσταντίνος Φασουλαρίδης. Ο ιδρυτής της έλκει την καταγωγή του από την Νίσυρο. Έφτασε στην Βοστόνη το 1889.Έχει σπουδάσει στην Μεγάλη του Γένους Σχολή, δίδαξε σε ελληνικά σχολεία, άσκησε για βραχύ χρόνο δημοσιογραφία στον «Νεολόγο» της Κωνσταντινούπολης. Πραγματοποίησε σπουδές επίσης στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Η εφημερίδα σταματά την κυκλοφορία της μετά από λίγους μήνες.

Νέα Υόρκη 1894 (3 Μαρτίου), κάνει την εμφάνισή της για πρώτη φορά η εφημερίδα με τίτλο «Ατλαντίς».

Σε έντυπη αναφορά (Νέα Υόρκη 1909) για την εφημερίδα διαβάζουμε: «Αύτη γεννηθήσα τον Μάρτιο του 1894(…) και επέπρωτο μόλις δεκαεξαετής ούσα να καταστή επί τοσούτον πολύφρενος, περιζήτητος και ναζού, ώστε άλλοτε μέν με τα θέλγητρά της να κατακτά κόσμον και εραστάς, άλλοτε δε με τινάς ιδιοτροπίες της να κάμη τινάς ολίγον αθύμους.(…)Η πλουσιοτέρα καθ΄ύλης, η έχουσα την μεγαλυτέρα κυκλοφορίαν και τα περισσότερα κέρδη έξ όλων των Ελληνικών εφημερίδων των εκδιδομένων εν τη υδρογείω σφαίρα και η διατηρούσα τα μεγαλείτερα(sic) γραφεία μετά των ταχυπιεστηρίων στοιχειοθετικών και στοιχειοχυτικών μηχανών(…) υπάρχουν 4 μηχαναί στοιχειοθετικαί «Monotype», ένα μέγα ηλεκτροκίνητον ταχυπιεστήριον κατασκευασθέν εν Battle Greek Mich και πλείστα άλλα μηχανήματα κλπ(…)από του έτους 1905(…) ήρξατο αποδίδουσα κέρδη(…) εξαπέστηλε μέχρι τούδε διά δημοσίων εράνων το μεγαλείτερον(sic) ποσόν υπέρ εθνικών σκοπών, όπερ έθασε τας 500 χιλιάδας δραχμών ήτοι διά τούς σεισμούς Ζακύνθου 3 χιλ. δολ. Υπέρ της Κρήτης 2.400 δολ. Κατά τον πόλεμον του 1897(…) 25 χιλ. δολ., υπέρ των προσφύγων τη κ. Ζαλτάνου περί τας 3 χιλ. δολλάρια(…) τω Πατριάρχη 15 χιλ. δολλάρια, υπέρ του πολεμικού σκάφους 38 χιλ. μέχρι σήμερον.»2

Την εφημερίδα ιδρύει ο εκ Σύρας ορμώμενος Σόλων Βλαστός.Ο Βλαστός έφτασε στην Αμερική το 1873 στην ηλικία των είκοσι χρόνων. Υπάρχουν αναφορές που τον χαρακτηρίζουν ως: «…γόνος ών αρίστης Βυζαντινής Οικογένειας…».

Υπάρχουν όμως και αναφορές που κάνουν λόγο για ένα Βλαστό που λειτουργούσε ως μονοκράτορας (όντας χωρίς ουσιαστικά ανταγωνιστική εφημερίδα για πολλά χρόνια), υποδαυλίζοντας πολιτικά πάθη και έχοντας δικούς του ανθρώπους παντού, προσπαθώντας να ελέγχει την ελληνική μειονότητα σύμφωνα με τις προσωπικές του αντιλήψεις.

Οξύνους εύστροφος, νοήμων με μυαλό που μάθαινε γρήγορα αλλά και με φυσικό προφανώς χάρισμα στις επιχειρήσεις, είχε μεγάλη όρεξη προς εργασία. Όπως συμβαίνει κάποιες φορές, είχε τα απαραίτητα ταλέντα τα καλλιέργησε εντατικά και βρέθηκε στο κατάλληλο περιβάλλον ( ή το κατάλληλο περιβάλλον τον βρήκε) την χρονική στιγμή που έπρεπε. Δεν άργησε να πετύχει. Στην αρχή εργάστηκε ως ναυλομεσίτης ταξιδιωτικός πράκτορας. Σύντομα στράφηκε στο εμπόριο εισαγωγών και εξαγωγών δημιουργώντας γρήγορα κέρδη. Η ιδέα περί εφημερίδας ξεκίνησε με πολύ απλό τρόπο, όπως άλλωστε συμβαίνει με πολλές λαμπρές ιδέες στις επιχειρήσεις, στις τέχνες, στα γράμματα ακόμη και στην επιστήμη.

Κάποιες φορές η απλότητα και η παρατήρηση ανάβουν την σπίθα της δημιουργίας και της καινοτομίας.

Προς αρωγή φίλων, πελατών και γενικά των Ελλήνων με τους οποίους συναναστρεφόταν επαγγελματικά και κοινωνικά, επικολλούσε έξω από τον τοίχο του γραφείου του κείμενα ενημερωτικά στην ελληνική γλώσσα, γραμμένα στην γραφομηχανή. Τα βάφτισε «δελτία κινήσεως». Με τον καιρό αυτά έγινα πιο αναλυτικά, πιο στοχευμένα, πιο εξειδικευμένα. Άρχισαν να έχουν σημαντικές πληροφορίες και αναγκαίες για τούς μετανάστες: π.χ. αφίξεις ελληνικών πλοίων, ονοματεπώνυμα νεοφερμένων, συστάσεις για όσους αναζητούσαν εργασία, γεγονότα από την πατρίδα, πληροφορίες για τις εκεί κοινότητες. Το όλο θέμα διαδόθηκε και αρκετός κόσμος έφτανε για να μάθει, να ρωτήσει, να ενημερωθεί, να βρει φίλους συγγενείς αφεντικό έστω και παρέα. Η σπίθα άστραψε, γέννησε την ιδέα και η ιδέα την πράξη: τα δελτία θα τα εξέδιδε και θα τα πουλούσε.

Από το 1905 η εφημερίδα αποκτά καθημερινή έκδοση. Πολλοί ομογενείς βλέποντας την επιτυχία του Βλαστού, τον μιμήθηκαν και κατόπιν αυτού βλέπουμε πάμπολλες εκδόσεις εφημερίδων 3 και περιοδικών. Πανσπερμία θα λέγαμε αλλά και ολιγοζωία αυτών.

«Ατλαντίς» και ο «Εθνικός Κήρυξ» είναι οι μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες που εκδόθηκαν στην Αμερική. Μονοπώλιο για μακρά περίοδο η «Ατλαντίς» ανέστειλε την έκδοσή της το 1972.

Έτος 1900. Νέα Υόρκη. Εκδίδεται από τον έμπορο Ιωάννη Μπούρα η εφημερίδα «Θερμοπύλαι». Ο Μπούρας κατάγεται από την Σπάρτη. Όπως διαβάζουμε σε σχετικές αναφορές της εποχής η εφημερίδα εξυπηρέτησε πολλούς εθνικούς και κοινωνικούς σκοπούς, έκανε εράνους, βοήθησε πολλούς ομογενείς υπερασπίζοντας τις θέσεις τους. Είχε ζωή τουλάχιστον δώδεκα ετών. Τελικά πουλήθηκε στην εφημερίδα «Πανελλήνιον».

Εφημερίδα «Σημαία». Νέα Υόρκη. Υπάρχει αναφορά ότι είναι η τρίτη ελληνική εφημερίδα που εκδόθηκε στην Νέα Υόρκη. Εκδότης της αναφέρεται ξανά ο Κωνσταντίνος Φασουλαρίδης. Η εφημερίδα δεν πήγε και τόσο καλά.

Εφημερίδα «Ταχυδρόμος της Αμερικής». Νέα Υόρκη. Εβδομαδιαία στην αρχή, τρεις φορές την εβδομάδα αργότερα. Ιδιοκτήτης ο έμπορος Παναγάκης. Διευθυντής ο Αθ. Αργυρός (αργότερα ιδιοκτήτης και διευθυντής της εφημερίδας «Αθηνά»). Έριδα μεταξύ ιδιοκτήτη και διευθυντή οδηγούν σε αποχώρηση του τελευταίου. Νέος διευθυντής σύνταξης αναλαμβάνει ο Βεν. Βενετσανάκης γεν. γραμματέας της «Πανελληνίου Ενώσεως». Η εφημερίδα δεν άντεξε για πολύ.

Έτος 1908. 25η Μαρτίου. Νέα Υόρκη. Εμφάνιση της εφημερίδας «Η Πανελλήνιος». Μετοχική πράξη 25.000 δολαρίων εγκρίνεται από την πολιτεία της Ν. Υόρκης και η εφημερίδα (εταιρική) ξεπροβάλλει. Την διοικούσα θέση αναλαμβάνει ο Σωκράτης Ξανθάκης. Ο Ξανθάκης ήταν στέλεχος αρκετά χρόνια της εφημερίδος «Ατλαντίδας» του Βλαστού και επί μακρόν αρχισυντάκτης της. Η συνεργασία με τον Βλαστό λύθηκε το 1908. Η εφημερίδα αρχικά κυκλοφορούσε 3 φορές την εβδομάδα. Στις 16 Οκτωβρίου 1908 γίνεται ημερήσια. Έχει βιβλιοπωλείο, ιδιόκτητα μηχανήματα και πραγματοποιεί εκδοτικές εργασίες(το ίδιο βέβαια και η «Ατλαντίς»). Η εφημερίδα αγοράζει το 1908 τον τίτλο και την περιουσία της εφημερίδας «Θερμοπύλαι». Οι δύο εφημερίδες είναι άκρως ανταγωνιστικές. Τόσο ανταγωνιστικές που ίσως ξεπερνούν κάποιες φορές τα όρια. Αλλά… έτσι είναι οι πόλεμοι.. Τελικά το 1911(τρία χρόνια μετά την έκδοση της) η εφημερίδα παύει να υφίσταται.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα του Common Council for American Unity, που δημοσιεύθηκαν τον Οκτώβρη του 1943, τον ελληνόφωνο τύπο των ΗΠΑ αποτελούσαν τότε 2 ημερήσιες εφημερίδες, με συνολική κυκλοφορία 28.632 φύλλα, 5 εβδομαδιαίες ή δεκαπενθήμερες με συνολική κυκλοφορία 34.496 φύλλα, 2 άλλες εφημερίδες που εκδίδοντο σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα με συνολική κυκλοφορία 5.300 φύλλα, 4 εβδομαδιαία ή δεκαπενθήμερα περιοδικά και 17 άλλες περιοδικές εκδόσεις, με άγνωστα στοιχεία κυκλοφορίας. Οι εκδόσεις αυτές κυκλοφορούσαν, κυρίως, στη Νέα Υόρκη, στην Ουάσινγτον, στο Σικάγο, στον Αγιο Φραγκίσκο, στη Βοστώνη, στο Λόουελ, στο Πίτσμπουργκ και στο Λος Αντζελες. Πηγή: Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού.
2. Και μια απορία του γράφοντα: Παρόμοιες («καθαρές» βέβαια)       πρωτοβουλίες, ειδικά σήμερα με την κρίση που μας μαστίζει, δεν θα μπορούσαν να ληφθούν από τα ΜΜΕ; Πρωτοβουλίες για όλους αυτούς πού έχουν -αποδεδειγμένα- ανάγκη και χρειάζονται βοήθεια. Π.χ. αστέγους, ηλικιωμένους με πενιχρή ή και καθόλου σύνταξη, ανασφάλιστους, νέους πού δεν έχουν χρήματα να σπουδάσουν, ανέργους που δεν μπορούν να βιοπορήσουν την οικογένειά τους κ.τ.λ. κ.τ.λ;
3. 
   
4. Ιστορικοί λόγοι μας υποχρεώνουν να παραθέσουμε ένα μικρό κατάλογο με τις πιο κύριες τουλάχιστον (αν και ο αριθμός αυτών που εκδόθηκαν κατά καιρούς είναι αρκετά μεγαλύτερος), ελληνικές εφημερίδες που εκδόθηκαν ως το 1945. Νέα Υόρκη: «Ατλαντίς» 1894, «Θερμοπύλαι» 1900, «Πανελλήνιος Εφημερίς» 1908, «Εθνικός Κήρυξ» 1915, «Εμπρός» 1923, «Ορθόδοξος Παρατηρητής» 1924, «Ελληνοαμερικανικόν Βήμα» 1941, «Ελεύθερος Τύπος» 1943. Ουάσιγκτον: «Κόσμος» 1942. Σικάγο: «Ελλάς» 1902, «Ελληνικός Αστήρ» 1904, «Αθηνά» 1905, «Λοξίας» 1907, «Θεσσαλονίκη» 1913, «Καθημερινή» 1921, «Ταχυδρόμος» 1924, «Ελληνικός τύπος» 1929, «Εθνικός φρουρός» 1945. Αγιος Φραγκίσκος: «Ειρηνικός» 1906, «Προμηθεύς» 1906, «Καλιφόρνια» 1907, «Τηλέγραφος» 1922. Βοστώνη: «Νέος Κόσμος» 1892. Πίτσμπουργκ: «Έλεγχος» 1905, «Ένωσις» 1908, «Νέος Κόσμος» 1922. Λόουελ: «Μετανάστης» 1905, «Πατρίς» 1925. Ντηντρόιτ: «Το Βήμα» 1927, «Αθηνά» 1931. Λός Άντζελες: «Κόσμος» 1931.

https://hellenicnews.com/

http://arkades-diasporas.blogspot.com/2018/06/blog-post_29.html